Corpus iurisprudentiae Romanae

Repertorium zu den Quellen des römischen Rechts

Digesta Iustiniani Augusti

Recognovit Mommsen (1870) et retractavit Krüger (1928)
Deutsche Übersetzung von Otto/Schilling/Sintenis (1830–1833)
Paul.Vit.
Ad Vitellium lib.Pauli Ad Vitellium libri

Ad Vitellium libri

1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50

Ex libro I

Dig. 28,2,19Pau­lus li­bro pri­mo ad Vi­tel­lium. Cum qui­dam fi­liam ex as­se he­redem scrip­sis­set fi­lio­que, quem in po­tes­ta­te ha­be­bat, de­cem le­gas­set, ad­ie­cit ‘et in ce­te­ra par­te ex­he­res mi­hi erit’, et quae­re­re­tur, an rec­te ex­he­redatus vi­de­re­tur, Scae­vo­la re­spon­dit non vi­de­ri, et in dis­pu­tan­do ad­icie­bat id­eo non va­le­re, quon­iam nec fun­di ex­he­res es­se ius­sus rec­te ex­he­reda­re­tur, aliam­que cau­sam es­se in­sti­tu­tio­nis, quae be­ni­gne ac­ci­pe­re­tur: ex­he­reda­tio­nes au­tem non es­sent ad­iu­van­dae.

Übersetzung nicht erfasst.

Dig. 28,3,10Idem li­bro pri­mo ad Vi­tel­lium. sed nec fi­lius post­li­mi­nio red­iens rum­pit pa­tris tes­ta­men­tum, ut Sa­b­inus ex­is­ti­ma­vit.

Übersetzung nicht erfasst.

Dig. 28,5,18Pau­lus li­bro pri­mo ad Vi­tel­lium. Sa­b­inus: quae­si­tum est, si plus as­se pa­ter fa­mi­lias dis­tri­buis­set et ali­quem si­ne par­te fe­cis­set he­redem, utrum­ne is as­sem ha­bi­tu­rus fo­ret an id dum­ta­xat, quod ex du­pun­dio de­es­set. et hanc es­se to­le­ra­bi­lis­si­mam sen­ten­tiam pu­to, ut ea­dem ra­tio in dupon­dio om­ni­que re de­in­ceps quae in as­se ser­ve­tur. Pau­lus: ea­dem ra­tio est in se­cun­do as­se quae in pri­mo.

Übersetzung nicht erfasst.

Dig. 50,17,181Idem li­bro pri­mo ad Vi­tel­lium. Si ne­mo sub­iit he­redi­ta­tem, om­nis vis tes­ta­men­ti sol­vi­tur.

Übersetzung nicht erfasst.

Ex libro II

Dig. 31,12Pau­lus li­bro se­cun­do ad Vi­tel­lium. Si pe­cu­nia le­ga­ta in bo­nis le­gan­tis non sit, sol­ven­do ta­men he­redi­tas sit, he­res pe­cu­niam le­ga­tam da­re com­pel­li­tur si­ve de suo si­ve ex ven­di­tio­ne re­rum he­redi­ta­ria­rum si­ve un­de vo­lue­rit. 1Quod ita le­ga­tum est: ‘he­res cum mo­rie­tur Lu­cio Ti­tio da­to de­cem’, cum in­cer­ta die le­ga­tum est, ad he­redes le­ga­ta­rii non per­ti­net, si vi­vo he­rede de­ces­se­rit.

Übersetzung nicht erfasst.

Dig. 32,46Pau­lus li­bro se­cun­do ad Vi­tel­lium. Ea ta­men ad­iec­tio le­ga­tum alias ex­iguius, alias ple­nius ef­fi­cit. au­ge­tur, cum sic scrip­tum est: ‘quae­que eius cau­sa pa­ra­ta sunt’: id enim sig­ni­fi­cat et si quid prae­ter ea quae dic­ta sunt eius cau­sa pa­ra­tum est: mi­nui­tur de­trac­ta con­iunc­tio­ne, quia ex om­ni­bus su­pra com­pre­hen­sis ea so­la de­fi­niun­tur, quae eius cau­sa pa­ra­ta sunt.

Übersetzung nicht erfasst.

Dig. 32,78Pau­lus li­bro se­cun­do ad Vi­tel­lium. Quae­si­tum est Sti­chum ser­vum ex eo fun­do an­te an­num mor­tis tes­ta­to­ris ab­duc­tum et dis­ci­pli­nae tra­di­tum, post­ea in eum fun­dum non re­ver­sum an de­be­re­tur. re­spon­sum est, si stu­den­di cau­sa mis­sis­set, non quo de fun­do eum alior­sum trans­fer­ret, de­be­ri. 1‘Mae­vi fi­li, quod iam ti­bi ma­xi­mam par­tem fa­cul­ta­tium de­de­rim, con­ten­tus es­se de­bes fun­do Sem­pro­nia­no cum suis in­ha­bi­tan­ti­bus, id est fa­mi­lia, et quae ibi erunt’. quae­si­tum est de no­mi­ni­bus de­bi­to­rum et num­mis. ea­dem epis­tu­lam ta­lem emi­sit: ‘ar­gen­tum om­ne et su­pel­lec­ti­lem, quod­cum­que ha­beo, ti­bi do­no et quid­quid in prae­dio Sem­pro­nia­no ha­beo’. an su­pel­lex, quae in aliis prae­diis vel do­mi­bus es­set, ad Mae­vium per­ti­ne­ret? et an ser­vi, quos ex eo fun­do aliis le­ga­vit? re­spon­sum est no­mi­na et num­mos non vi­de­ri de­be­ri, ni­si ma­ni­fes­te de his quo­que le­gan­dis vo­lun­tas de­func­tae ad­pro­ba­re­tur. ser­vos ex is­dem fun­dis aliis da­tos de­mi­nuis­se fi­lii le­ga­tum. de ar­gen­to et sup­pel­lec­ti­li quae ali­bi es­set eum cu­ius no­tio est aes­ti­ma­tu­rum, ut id op­ti­neat, quod tes­ta­to­ri pla­cuis­se a le­ga­ta­rio ad­pro­ba­bi­tur. 2Prae­dia qui­dam re­li­quit ad­iec­tis his11Die Großausgabe lässt his aus. ver­bis: ‘uti a me pos­ses­sa sunt et quae­cum­que ibi erunt cum mo­riar’: quae­si­tum est de man­ci­piis, quae in his prae­diis mo­ra­ta fue­runt vel ope­ris rus­ti­ci cau­sa vel al­te­rius of­fi­cii, ce­te­ris­que re­bus, quae ibi fue­runt in diem mor­tis, an ad le­ga­ta­rium per­ti­ne­rent. re­spon­dit ea om­nia, de qui­bus quae­re­re­tur, le­ga­ta vi­de­ri. 3‘Pe­to, ut fun­dum meum Cam­pa­nia­num Ge­ne­siae alum­nae meae ad­scri­ba­tis du­cen­to­rum au­reo­rum ita uti est’. quae­ri­tur, an fun­do et re­li­qua co­lo­no­rum et man­ci­pia, si qua mor­tis tem­po­re in eo fue­rint, de­bean­tur. re­spon­dit re­li­qua qui­dem co­lo­no­rum non le­ga­ta: ce­te­ra ve­ro vi­de­ri il­lis ver­bis ‘ita uti est’ da­ta. 4Il­lud for­tas­se quae­si­tu­rus sit ali­quis, cur ar­gen­ti ap­pel­la­tio­ne et­iam fac­tum ar­gen­tum com­pre­hen­de­tur, cum, si mar­mor le­ga­tum es­set, ni­hil prae­ter ru­dem ma­te­riam de­mons­tra­tum vi­de­ri pos­set. cu­ius haec ra­tio tra­di­tur, quip­pe ea, quae ta­lis na­tu­rae sint, ut sae­pius in sua red­igi pos­sint in­itia, ea ma­te­riae po­ten­tia vic­ta num­quam vi­res eius ef­fu­giant. 5Coc­cum quod pro­prio no­mi­ne ap­pel­la­tur quin ver­si­co­lo­ri­bus ce­de­ret, ne­mo du­bi­ta­vit. quin mi­nus por­ro co­ra­ci­num aut hys­gi­num aut me­li­num suo no­mi­ne quam coc­cum pur­pu­ra­ve de­sig­na­tur? 6Cum vir ita le­gas­set: ‘quae uxo­ris cau­sa pa­ra­ta sunt, ei do le­go’, ego apud prae­to­rem fi­dei­com­mis­sa­rium pe­te­bam et­iam res aes­ti­ma­tas, qua­rum pre­tium in do­tem erat, nec op­ti­nui, qua­si tes­ta­tor non sen­sis­set de his re­bus. at­quin si in usum eius da­tae sint, ni­hil in­ter­est, ab ip­sa an ab alio com­pa­ra­tae sunt. post­ea apud Abur­nium Va­len­tem in­ve­ni ita re­la­tum: mu­lier res aes­ti­ma­tas in do­tem de­de­rat ac de­in­de ma­ri­tus ei le­ga­ve­rat his ver­bis: ‘quae eius cau­sa com­pa­ra­ta emp­ta­que es­sent’. di­xit emp­to­rum pa­ra­to­rum­que ap­pel­la­tio­ne non con­ti­ne­ri ea, quae in do­tem da­ta es­sent, ni­si si ma­ri­tus eas res, post­ea­quam ip­sius fac­tae es­sent, in uxo­ris usum con­ver­tis­set. 7Re­bus quae in fun­do sunt le­ga­tis ac­ce­dunt et­iam ea, quae tunc non sunt, si es­se so­lent: nec quae ca­su ibi fue­runt, le­ga­ta ex­is­ti­man­tur.

Übersetzung nicht erfasst.

Dig. 33,4,16Pau­lus li­bro se­cun­do ad Vi­tel­lium. Qui do­tem a ma­tre uxo­ris ac­ce­pe­rat et sti­pu­lan­ti ei pro­mi­se­rat, tes­ta­men­to uxo­ri do­tem le­ga­vit. cum quae­si­tum es­set, an uxor do­tis sum­mam con­se­qui pos­set, re­spon­dit Scae­vo­la non vi­de­ri da­ri uxo­ri, quod ne­ces­se sit ma­tri red­di. alias sic re­spon­dit non vi­de­ri, ni­si ma­ni­fes­te uxor do­cuis­set eam tes­tan­tis vo­lun­ta­tem fuis­se, ut one­ra­re he­redes du­pli­ci prae­sta­tio­ne do­tis vel­let.

Übersetzung nicht erfasst.

Dig. 33,7,14Idem li­bro se­cun­do ad Vi­tel­lium. con­ti­ne­tur au­tem et for­ni­ca­tor.

Übersetzung nicht erfasst.

Dig. 33,7,18Pau­lus li­bro se­cun­do ad Vi­tel­lium. Cum de la­nio­nis in­stru­men­to quae­ri­tur, se­mo­ta car­ne men­sas pon­de­ra fer­ra­men­ta­que la­nian­dae car­nis cau­sa prae­pa­ra­ta, item tru­ti­nas cul­tros do­la­bras in­stru­men­to re­lin­qui­mus. 1In­stru­men­to le­ga­to ali­quan­do et­iam per­so­nas le­gan­tium ne­ces­se est in­spi­ci. ut ec­ce pis­to­rio in­stru­men­to le­ga­to ita ip­si pis­to­res in­es­se vi­de­ri pos­sunt, si pa­ter fa­mi­lias pis­tri­num ex­er­cuit: nam plu­ri­mum in­ter­est, in­stru­men­tum pis­to­ri­bus an pis­tri­no pa­ra­tum sit. 2Asi­nam mo­len­da­riam et mo­lam ne­gat Ne­ra­tius in­stru­men­to fun­di con­ti­ne­ri. 3Item cac­ca­bos et pa­ti­nas in in­stru­men­to fun­di es­se di­ci­mus, quia si­ne his pul­men­ta­rium co­qui non pot­est. nec mul­tum re­fert in­ter cac­ca­bos et ae­num, quod su­pra fo­cum pen­det: hic aqua ad po­tan­dum ca­le­fit, in il­lis pul­men­ta­rium co­qui­tur. quod si ae­num in­stru­men­to con­ti­ne­tur, ur­cei quo­que, qui­bus aqua in ae­num in­fun­di­tur, in idem ge­nus red­igun­tur, ac de­in­ceps in in­fi­ni­tum pri­mis qui­bus­que pro­xi­ma co­pu­la­ta pro­ce­dunt. op­ti­mum er­go es­se Pe­dius ait non pro­priam ver­bo­rum sig­ni­fi­ca­tio­nem scru­ta­ri, sed in pri­mis quid tes­ta­tor de­mons­tra­re vo­lue­rit, de­in­de in qua prae­sump­tio­ne sunt qui in qua­que re­gio­ne com­mo­ran­tur. 4Cum de vi­li­co quae­re­re­tur et an in­stru­men­to in­es­set et du­bi­ta­re­tur, Scae­vo­la con­sul­tus re­spon­dit, si non pen­sio­nis cer­ta quan­ti­ta­te, sed fi­de do­mi­ni­ca co­le­re­tur, de­be­ri. 5Idem con­sul­tus de me­ta mo­len­da­ria re­spon­dit, si rus­ti­cis eius fun­di ope­ra­riis mo­le­re­tur, eam quo­que de­be­ri. est au­tem me­ta in­fe­rior pars mo­lae, ca­til­lus su­pe­rior. 6De bu­bul­co quo­que ita re­spon­dit, si­ve de eo, qui bu­bus ibi ara­ret, si­ve de eo, qui bo­ves eius fun­di ara­to­res pas­ce­ret, quae­re­re­tur, de­be­ri. 7De pu­ta­to­ri­bus quo­que ita re­spon­dit, si eius fun­di cau­sa ha­be­ren­tur, in­es­se: 8Pas­to­res quo­que et fos­so­res ad le­ga­ta­rium per­ti­ne­re. 9Item cum fun­dus ita le­ga­tus es­set: ‘Mae­vio fun­dum Se­ia­num, ita ut op­ti­mus ma­xi­mus­que est, cum om­ni in­stru­men­to rus­ti­co et ur­ba­no et man­ci­piis quae ibi sunt’ et quae­re­re­tur, an se­mi­na de­be­ren­tur, re­spon­dit ve­rius es­se de­be­ri, ni­si aliud tes­ta­to­rem sen­sis­se he­res pro­ba­ret. idem re­spon­dit de fru­men­to re­po­si­to ad man­ci­pio­rum ex­hi­bitio­nem. 10In in­stru­men­to me­di­ci es­se col­ly­ria et em­plas­tra et ce­te­ra eius ge­ne­ris Cas­sius scri­bit. 11Cui fun­dum in­struc­tum le­ga­ve­rat, no­mi­na­tim man­ci­pia le­ga­vit: quae­si­tum est, an re­li­qua man­ci­pia, quae non no­mi­nas­set, in­stru­men­to ce­de­rent. Cas­sius ait re­spon­sum es­se, tam­et­si man­ci­pia in­struc­ti fun­di sint, ta­men vi­de­ri eos so­los le­ga­tos es­se, qui no­mi­na­ti es­sent, quod ap­pa­re­ret non in­tel­le­xis­se pa­trem fa­mi­lias in­stru­men­to quo­que ser­vos ad­nu­me­ra­tos es­se. 12Sa­b­inus. cui fun­dus quae­que ibi sint le­ga­ta sunt, ei fun­dus et om­nia, quae in eo so­li­ta sunt es­se quae­que ibi ma­io­re par­te an­ni mo­ra­ri et hi, qui in eum ma­nen­di cau­sa re­ci­pe­re se con­sue­ve­runt, le­ga­ti vi­den­tur: at si qua con­sul­to in fun­do con­ges­ta con­trac­ta­ve sunt, quo le­ga­tum cumu­la­re­tur, ea non vi­den­tur le­ga­ta es­se. 13Qui­dam cum ita le­gas­set: ‘vil­lam meam ita ut ip­se pos­se­di cum sup­pel­lec­ti­le men­sis man­ci­piis, quae ibi de­pu­ta­bun­tur, ur­ba­nis et rus­ti­cis, vi­nis, quae in diem mor­tis meae ibi erunt, et de­cem au­reis’, et quae­re­re­tur, cum in diem mor­tis ibi li­bros et vi­trea­mi­na et ves­ti­cu­lam ha­bue­rit, an ea­dem om­nia le­ga­to ce­de­rent, quon­iam quae­dam enu­me­ras­set: Scae­vo­la re­spon­dit spe­cia­li­ter ex­pres­sa, quae le­ga­to ce­de­rent. 14Do­mum in­struc­tam le­ga­vit cum om­ni­bus ad­fi­xis: quae­ri­tur de in­stru­men­tis de­bi­to­rum, an ea le­ga­ta­rius ha­be­re pot­est. re­spon­dit se­cun­dum ea quae pro­po­ne­ren­tur non pos­se.

Übersetzung nicht erfasst.

Dig. 34,2,32Pau­lus li­bro se­cun­do ad Vi­tel­lium. Ped­icu­lis ar­gen­teis ad­iunc­ta sigil­la ae­nea ce­te­ra­que om­nia, quae ad ean­dem si­mi­li­tu­di­nem red­igi pos­sunt, ar­gen­to fac­to ce­dunt. 1Au­ro fac­to ad­nu­me­ran­tur gem­mae anu­lis in­clu­sae, quip­pe anu­lo­rum sunt, cym­bia ar­gen­tea crus­tis au­reis il­li­ga­ta. mar­ga­ri­tae, quae ita or­na­men­tis mu­lie­bri­bus con­tex­tae sunt, ut in his aspec­tus au­ri po­ten­tior sit, au­ro fac­to ad­nu­me­ran­tur. au­rea em­ble­ma­ta, quae in la­pi­di­bus ap­si­di­bus ar­gen­teis es­sent et re­plum­ba­ri pos­sent, de­be­ri Gal­lus ait: sed La­beo im­pro­bat. Tu­be­ro au­tem, quod tes­ta­tor au­ri nu­me­ro ha­buis­set, le­ga­tum de­be­ri ait: alio­quin au­ra­ta et in­clu­sa va­sa al­te­rius ma­te­riae au­ri nu­me­ro non ha­ben­da. 2Ar­gen­to po­to­rio vel es­ca­rio le­ga­to in his, quae du­bium est cu­ius ge­ne­ris sint, con­sue­tu­di­nem pa­tris fa­mi­lias spec­tan­dam, non et­iam in his, quae cer­tum est eius ge­ne­ris non es­se. 3Qui­dam pri­mi­pi­la­ris uxo­ri suae ar­gen­tum es­ca­rium le­ga­ve­rat: quae­si­tum est, cum pa­ter fa­mi­lias in ar­gen­to suo va­sa ha­bue­rat, qui­bus et po­ta­bat et ede­bat, an le­ga­to haec quo­que va­sa con­ti­ne­ren­tur. Scae­vo­la re­spon­dit con­ti­ne­ri. 4Idem, cum quae­re­re­tur de ta­li le­ga­to: ‘hoc am­plius fi­lia mea dul­cis­si­ma e me­dio su­mi­to ti­bi­que ha­be­to or­na­men­tum om­ne meum mu­lie­bre cum au­ro et si qua alia mu­liebria ap­pa­rue­rint’, cum tes­ta­trix neg­otia­trix fue­rit, an non so­lum ar­gen­tum, quod in do­mo vel in­tra hor­reum usi­bus eius fuit, le­ga­to ce­dit, sed et­iam quod in ba­si­li­ca fuit mu­lie­bre: re­spon­dit, si tes­ta­trix ha­buit pro­prium ar­gen­tum ad usum suum pa­ra­tum, non vi­de­ri id le­ga­tum, quod neg­otian­di cau­sa ve­na­le pro­po­ni so­le­ret, ni­si de eo quo­que sen­sis­se is qui pe­tat pro­bet. 5Ne­ra­tius Pro­cu­lum re­fert ita re­spon­dis­se va­sis elec­tri­nis le­ga­tis ni­hil in­ter­es­se, quan­tum ea va­sa, de qui­bus quae­ri­tur, ar­gen­ti aut elec­tri ha­be­bant, sed utrum ar­gen­tum elec­tro an elec­trum ar­gen­to ce­dat? id ex aspec­tu va­so­rum fa­ci­lius in­tel­le­gi pos­se: quod si in ob­scu­ro sit, in­spi­cien­dum est, in utro nu­me­ro ea va­sa is, qui tes­ta­men­tum fe­cit, ha­bue­rit. 6La­beo tes­ta­men­to suo Ne­ra­tiae uxo­ri suae no­mi­na­tim le­ga­vit ‘ves­tem mun­dum mu­lie­brem om­nem or­na­men­ta­que mu­liebria om­nia la­nam li­num pur­pu­ram ver­si­co­lo­ria fac­ta in­fec­ta­que om­nia’ et ce­te­ra. sed non mu­tat sub­stan­tiam re­rum non ne­ces­sa­ria ver­bo­rum mul­ti­pli­ca­tio, quia La­beo tes­ta­men­to la­nam ac de­in­de ver­si­co­lo­ria scrip­sit, qua­si de­sit la­na tinc­ta la­na es­se, de­trac­to­que ver­bo ‘ver­si­co­lo­rio’ ni­hi­lo mi­nus et­iam ver­si­co­lo­ria de­be­bun­tur, si non ap­pa­reat aliam de­func­ti vo­lun­ta­tem fuis­se. 7Ti­tia mun­dum mu­lie­brem Sep­ti­ciae le­ga­vit: ea pu­ta­bat si­bi le­ga­ta et or­na­men­ta et mo­ni­lia, in qui­bus gem­mae et mar­ga­ri­tae in­sunt, et anu­los et ves­tem tam co­lo­riam: quae­si­tum est, an haec om­nia mun­do con­ti­nen­tur. Scae­vo­la re­spon­dit ex his quae pro­po­ne­ren­tur dum­ta­xat ar­gen­tum bal­nea­re mun­do mu­lie­bri con­ti­ne­ri. 8Item cum in­au­res, in qui­bus duae mar­ga­ri­tae elen­chi et sma­rag­di duo, le­gas­set et post­ea elen­chos eis­dem de­tra­xis­set et quae­re­re­tur, an ni­hi­lo mi­nus de­trac­tis elen­chis in­au­res de­be­ren­tur: re­spon­dit de­be­ri, si ma­neant in­au­res, quam­vis mar­ga­ri­ta eis de­trac­ta sint. 9De alio idem re­spon­dit, cum quae­dam or­na­men­tum ma­mil­la­tum ex cy­lin­dris tri­gin­ta quat­tuor et tym­pa­nis mar­ga­ri­tis tri­gin­ta quat­tuor le­gas­set et post­ea quat­tuor ex cy­lin­dris, et­iam sex de mar­ga­ri­tis de­tra­xis­set.

Übersetzung nicht erfasst.

Dig. 36,2,21Pau­lus li­bro se­cun­do ad Vi­tel­lium. Si dies ad­po­si­ta le­ga­to non est, prae­sens de­be­tur aut con­fes­tim ad eum per­ti­net cui da­tum est: ad­iec­ta quam­vis lon­ga sit, si cer­ta est, vel­uti ka­len­dis Ia­nua­riis cen­te­si­mis, dies qui­dem le­ga­ti sta­tim ce­dit, sed an­te diem pe­ti non pot­est: at si in­cer­ta, qua­si ‘cum pu­bes erit’ ‘cum in fa­mi­liam nup­se­rit’ ‘cum ma­gis­tra­tum in­ie­rit’ cum ali­quid de­mum, quod scri­ben­ti com­pre­hen­de­re sit com­mo­dum, fe­ce­rit: ni­si tem­pus con­di­cio­ve opti­git, ne­que res per­ti­ne­re ne­que dies le­ga­ti ce­de­re pot­est. 1Si sub con­di­cio­ne, qua te he­redem in­sti­tui, sub ea con­di­cio­ne Ti­tio le­ga­tum sit, Pom­po­nius pu­tat per­in­de hu­ius le­ga­ti diem ce­de­re at­que si pu­re re­lic­tum es­set, quon­iam cer­tum es­set he­rede ex­is­ten­te de­bi­tum iri: ne­que enim per con­di­cio­nem he­redum fie­ri in­cer­ta le­ga­ta nec mul­tum in­ter­es­se ta­le le­ga­tum ab hoc ‘si he­res erit, da­to’.

Übersetzung nicht erfasst.

Dig. 50,16,84Pau­lus li­bro se­cun­do ad Vi­tel­lium. ‘Fi­lii’ ap­pel­la­tio­ne om­nes li­be­ros in­tel­le­gi­mus.

Übersetzung nicht erfasst.

Ex libro III

Dig. 7,1,1Pau­lus li­bro ter­tio ad Vi­tel­lium. Usus fruc­tus est ius alie­nis re­bus uten­di fruen­di sal­va re­rum sub­stan­tia.

Paul. lib. III. ad Vitell. Der Niessbrauch ist ein Recht, fremde Sache zu benutzen und zu gebrauchen, während der Bestand der Sachen unversehrt bleibt.

Dig. 7,1,50Pau­lus li­bro ter­tio ad Vi­tel­lium. Ti­tius Mae­vio fun­dum Tus­cu­la­num re­li­quit eius­que fi­dei com­mi­sit, ut eius­dem fun­di par­tis di­mi­diae usum fruc­tum Ti­tiae prae­sta­ret: Mae­vius vil­lam ve­tus­ta­te cor­rup­tam ne­ces­sa­riam co­gen­dis et con­ser­van­dis fruc­ti­bus ae­di­fi­ca­vit: quae­si­tum est, an sump­tus par­tem pro por­tio­ne usus fruc­tus Ti­tia ad­gnos­ce­re de­beat. re­spon­dit Scae­vo­la, si prius­quam usus fruc­tus prae­sta­re­tur, ne­ces­sa­rio ae­di­fi­cas­set, non alias co­gen­dum re­sti­tue­re quam eius sump­tus ra­tio ha­be­re­tur.

Paul. lib. III. ad Vitell. Titius hinterliess dem Mävius ein Tusculanisches Landgut, und überliess es dessen Redlichkeit, der Titia den Niessbrauch an der Hälfte desselben zu gewähren; Mävius bauete ein durch Alter unbrauchbar gewordenes, zur Bereitung und Erhaltung der Früchte nothwendiges Gebäude; hier entstand nun die Frage, ob Titia nach Maassgabe ihres Antheils am Niessbrauch einen Theil der Kosten übernehmen müsse? Scävola antwortete, dass, wenn jener den Bau, bevor der Niessbrauch gewährt worden, nothwendiger Weise unternommen hätte, er nur unter der Bedingung zur Herausgabe [der Hälfte des Niessbrauchs] gezwungen werden könne, dass auf seine Kosten Rücksicht genommen werde.

Paul. lib. III. ad Vitell. und Clienten;

Dig. 7,8,19Idem li­bro ter­tio ad Vi­tel­lium. Usus pars le­ga­ri non pot­est: nam frui qui­dem pro par­te pos­su­mus, uti pro par­te non pos­su­mus.

Idem. lib. III. ad Vitellium. Ein Theil des Gebrauchs kann nicht vermacht werden; denn Nutzungen kann man wohl theilweise ziehn, theilweise gebrauchen kann man aber nicht.

Dig. 26,1,11Pau­lus li­bro ter­tio ad Vi­tel­lium. Fu­rio­sus si tu­tor da­tus fue­rit, pot­est in­tel­le­gi ita da­ri, cum suae men­tis es­se coe­pe­rit.

Paul. lib. III. ad Vitell. Würde ein Wahnsinniger zum Vormunde bestellt, so kann man dieses als so bedingt verstehen, wenn er wieder zur Vernunft gekommen sein wird.

Dig. 35,1,46Idem li­bro ter­tio ad Vi­tel­lium. Si in diem ex­em­pli gra­tia cen­ten­si­mum im­pe­ra­tum est sta­tu­li­be­ro, ut pe­cu­niam sol­ve­ret, ne­que in­itium tem­po­ris eius quod fu­tu­rum es­set, ad­scrip­tum est, ad­ita he­redi­ta­te ce­de­re dies in­ci­pit, quia ab­sur­dum vi­sum est an­te diem prae­ter­ire, quam is ex­is­te­ret, quem opor­tet ac­ci­pe­re. et hoc in om­ni­bus, qui he­redi da­re ius­si sunt, di­cen­dum est: igi­tur et le­ga­ta­rio ex ad­ita he­redi­ta­te ad pa­ren­dum con­di­cio­ni tem­pus com­pu­ta­bi­tur.

Übersetzung nicht erfasst.

Dig. 40,7,22Pau­lus li­bro ter­tio ad Vi­tel­lium. Qui pe­cu­niam da­re ius­sus est, ni­si ad­iec­tum sit, cui det, he­redi­bus da­re de­bet pro par­ti­bus he­redi­ta­riis: pro ea enim par­te quis­que ac­ci­pe­re de­bet, pro qua do­mi­nus est. 1Si qui­dam ex he­redi­bus, qui­bus da­re de­beat, no­mi­na­ti sint, da­bit his pro he­redi­ta­riis por­tio­ni­bus. 2Si he­redi­bus no­mi­na­tis et­iam ex­tra­neus iunc­tus sit, ex­tra­neo vi­ri­lis, ce­te­ris he­redi­ta­riae da­ri de­bent: et si non so­lum Ti­tium, sed et­iam alios ad­ie­cis­set, hos vi­ri­lem par­tem ha­bi­tu­ros, co­he­redes au­tem he­redi­ta­rias Iu­lia­nus scri­bit.

Paul. lib. III. ad Vitell. Wenn einem [Sclaven] befohlen worden ist, Geld zu geben, so muss er es, wenn nicht hinzugefügt worden, wem er es geben solle, den Erben nach Verhältniss der Erbtheile geben; denn ein jeder muss nach Verhältniss des Theils erhalten, zu welchem er Herr des Sclaven ist. 1Wenn einige von den Erben, welchen er geben solle, genannt sind, so wird er es diesen nach Verhältniss ihrer Erbtheile geben. 2Wenn den genannten Erben ein Fremder beigefügt ist, so müssen dem Fremden ein Kopftheil, den übrigen Erbtheile gegeben werden. Und Julianus schreibt, dass, wenn er nicht blos den Titius, sondern auch Andere hinzugefügt hätte, diese einen Kopftheil, die Erben aber Erbtheile erhalten würden.

Dig. 45,1,93Idem li­bro ter­tio ad Vi­tel­lium. Si sic sti­pu­la­tus fue­ro: ‘per te non fie­ri, quo mi­nus ho­mi­nem ex his, quos ha­bes, su­mam?’ elec­tio mea erit.

Idem lib. III. ad Vitell. Hätte ich mir so stipulirt: Willst du nichts vornehmen, wodurch ich gehindert würde, mir einen von den Sclaven, welche du besitzest, zu nehmen? so wird mir die Auswahl zustehen.

Dig. 50,17,182Idem li­bro ter­tio ad Vi­tel­lium. Quod nul­lius es­se pot­est, id ut ali­cu­ius fie­ret, nul­la ob­li­ga­tio va­let ef­fi­ce­re.

Übersetzung nicht erfasst.

Ex libro IV

Dig. 28,5,59Idem li­bro quar­to ad Vi­tel­lium. Ne­mo du­bi­tat rec­te ita he­redem nun­cu­pa­ri pos­se ‘hic mi­hi he­res es­to’, cum sit co­ram, qui os­ten­di­tur. 1Qui fra­ter non est, si fra­ter­na ca­ri­ta­te di­li­gi­tur, rec­te cum no­mi­ne suo sub ap­pel­la­tio­ne fra­tris he­res in­sti­tui­tur.

Übersetzung nicht erfasst.

Dig. 31,14Pau­lus li­bro quar­to ad Vi­tel­lium. Si idem ser­vus et le­ga­tus et li­ber es­se ius­sus sit, fa­vor li­ber­ta­tis prae­va­let: sin au­tem et in pos­te­rio­re scrip­tu­ra le­ga­tus est et evi­dens ad­emp­tio li­ber­ta­tis os­ten­di­tur, le­ga­tum prop­ter de­func­ti vo­lun­ta­tem prae­va­le­bit. 1Ser­vo alie­no he­rede in­sti­tu­to post mor­tem do­mi­ni eius cui ad­quisi­ta he­redi­tas et li­ber­ta­tem fi­dei­com­mis­sa­riam da­ri pos­se con­stat.

Übersetzung nicht erfasst.