Corpus iurisprudentiae Romanae

Repertorium zu den Quellen des römischen Rechts

Digesta Iustiniani Augusti

Recognovit Mommsen (1870) et retractavit Krüger (1928)
Deutsche Übersetzung von Otto/Schilling/Sintenis (1830–1833)
Iul.dig. XL
Digestorum lib.Iuliani Digestorum libri

Digestorum libri

cum Notis Marcelli et Pauli et Scaevolae

Ex libro XL

1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
Dig. 1,1De iustitia et iure (Von der Gerechtigkeit und dem Recht.)Dig. 1,2De origine iuris et omnium magistratuum et successione prudentium (Von dem Ursprung des Rechts und aller Staatsbeamten, so wie der Folge der Rechtsgelehrten.)Dig. 1,3De legibus senatusque consultis et longa consuetudine (Von den Gesetzen, den Senatsbeschlüssen und dem Gewohnheitsrechte.)Dig. 1,4De constitutionibus principum (Von den Constitutionen der Kaiser.)Dig. 1,5De statu hominum (Vom Zustand der Menschen.)Dig. 1,6De his qui sui vel alieni iuris sunt (Von denen, die eigenen Rechtens, und denen, die fremdem Rechte unterworfen sind.)Dig. 1,7De adoptionibus et emancipationibus et aliis modis quibus potestas solvitur (Von der Annahme an Kindes Statt, der Entlassung aus der [väterlichen] Gewalt, und andern Arten deren Aufhebung.)Dig. 1,8De divisione rerum et qualitate (Von der Eintheilung der Sachen und deren Beschaffenheit.)Dig. 1,9De senatoribus (Von den Senatoren.)Dig. 1,10De officio consulis (Von der Amtspflicht des Consuls.)Dig. 1,11De officio praefecti praetorio (Von der Amtspflicht des Präfectus Prätorio.)Dig. 1,12De officio praefecti urbi (Von der Amtspflicht des Stadtvorstehers.)Dig. 1,13De officio quaestoris (Von der Amtspflicht des Quästors.)Dig. 1,14De officio praetorum (Von der Amtspflicht der Prätoren.)Dig. 1,15De officio praefecti vigilum (Von der Amtspflicht des Wachtvorstehers.)Dig. 1,16De officio proconsulis et legati (Von der Amtspflicht des Proconsul und des Legaten.)Dig. 1,17De officio praefecti Augustalis (Von der Amtspflicht des Kaiserlichen Präfecten.)Dig. 1,18De officio praesidis (Von der Amtspflicht des Präsidenten.)Dig. 1,19De officio procuratoris Caesaris vel rationalis (Von der Amtspflicht des Procurators des Kaisers oder Rentbeamten.)Dig. 1,20De officio iuridici (Von der Amtspflicht des Gerichtsverwalters.)Dig. 1,21De officio eius, cui mandata est iurisdictio (Von der Amtspflicht dessen, der mit der Gerichtsbarkeit beauftragt worden ist.)Dig. 1,22De officio adsessorum (Von der Amtspflicht der [Gerichts-] Beisitzer.)
Dig. 2,1De iurisdictione (Von der Gerichtsbarkeit.)Dig. 2,2Quod quisque iuris in alterum statuerit, ut ipse eodem iure utatur (Welche Rechtsgrundsätze Jemand gegen einen Andern aufgebracht hat, die sollen gegen ihn selbst in Anwendung gebracht werden dürfen.)Dig. 2,3Si quis ius dicenti non obtemperaverit (Wenn jemand dem, welcher Recht spricht, nicht gehorcht haben sollte.)Dig. 2,4De in ius vocando (Von der Berufung ins Gericht.)Dig. 2,5Si quis in ius vocatus non ierit sive quis eum vocaverit, quem ex edicto non debuerit (Wenn Jemand vor Gericht berufen worden und nicht gegangen ist, oder die dahin berufen worden sind, welche man dem Edicte nach nicht hätte berufen sollen.)Dig. 2,6In ius vocati ut eant aut satis vel cautum dent (Dass vor Gericht Berufene dahin gehen, oder Bürgen oder anders Sicherheit stellen.)Dig. 2,7Ne quis eum qui in ius vocabitur vi eximat (Dass Niemand den, welcher vor Gericht berufen wird, mit Gewalt entreisse.)Dig. 2,8Qui satisdare cogantur vel iurato promittant vel suae promissioni committantur (Von denen, welche gezwungen werden, Sicherheit zu stellen, oder ein eidliches Versprechen leisten, oder auf ihr einfaches Versprechen entlassen werden.)Dig. 2,9Si ex noxali causa agatur, quemadmodum caveatur (Wie Sicherheit gestellt wird, wenn eine Noxalklage erhoben [oder: wegen Schädenansprüchen geklagt] wird.)Dig. 2,10De eo per quem factum erit quominus quis in iudicio sistat (Von dem, welcher daran Schuld ist, dass sich Jemand nicht vor Gericht stellt.)Dig. 2,11Si quis cautionibus in iudicio sistendi causa factis non obtemperaverit (Wenn Jemand dem geleisteten Versprechen, sich vor Gerichte zu stellen, nicht nachgekommen ist.)Dig. 2,12De feriis et dilationibus et diversis temporibus (Von den Gerichtsferien und Aufschubsgestattungen und der Berechnung verschiedener Zeiten.)Dig. 2,13De edendo (Vom Vorzeigen.)Dig. 2,14De pactis (Von Verträgen.)Dig. 2,15De transactionibus (Von Vergleichen.)
Dig. 40,1De manumissionibus (Von den Freilassungen.)Dig. 40,2De manumissis vindicta (Von den durch den Stab freigelassenen [Sclaven].)Dig. 40,3De manumissionibus quae servis ad universitatem pertinentibus imponuntur (Von den Freilassungen, welche Sclaven ertheilt werden, welche einer Gemeinheit angehören.)Dig. 40,4De manumissis testamento (Von den durch ein Testament freigelassenen [Sclaven.])Dig. 40,5De fideicommissariis libertatibus (Von den fideicommissarischen Freiheiten.)Dig. 40,6De ademptione libertatis (Von der Zurücknahme der Freiheit.)Dig. 40,7De statuliberis (Von den Bedingtfreien.)Dig. 40,8Qui sine manumissione ad libertatem perveniunt (Welche [Sclaven] ohne Freilassung zur Freiheit gelangen.)Dig. 40,9Qui et a quibus manumissi liberi non fiunt et ad legem Aeliam Sentiam (Welche Sclaven durch die Freilassung wegen ihrer selbst, und wegen ihres Freilassers nicht frei werden, und zum Aelisch-Sentischen Gesetz.)Dig. 40,10De iure aureorum anulorum (Von dem Recht der goldenen Ringe.)Dig. 40,11De natalibus restituendis (Von der Zurückversetzung in den Geburtsstand.)Dig. 40,12De liberali causa (Von dem Rechtsstreit über die Freiheit.)Dig. 40,13Quibus ad libertatem proclamare non licet (Welche nicht auf die Freiheit Anspruch machen dürfen.)Dig. 40,14Si ingenuus esse dicetur (Wenn behauptet werden wird, dass [ein Freigelassener] ein Freigeborner sei.)Dig. 40,15Ne de statu defunctorum post quinquennium quaeratur (Dass der Rechtszustand Verstorbener nach fünf Jahren nicht untersucht werden soll.)Dig. 40,16De collusione detegenda (Von der Entdeckung eines heimlichen Einverständnisses.)
Dig. 43,1De interdictis sive extraordinariis actionibus, quae pro his competunt (Von den Interdicten und ausserordentlichen Klagen, die an deren Statt zuständig sind.)Dig. 43,2Quorum bonorum (Welchen Nachlass.)Dig. 43,3Quod legatorum (Was von Vermächtnissen.)Dig. 43,4Ne vis fiat ei, qui in possessionem missus erit (Dass Dem keine Gewalt geschehe, der in den Besitz gesetzt sein wird.)Dig. 43,5De tabulis exhibendis (Von der Auslieferung der Testamente.)Dig. 43,6Ne quid in loco sacro fiat (Dass an einem heiligen Orte Etwas nicht geschehe.)Dig. 43,7De locis et itineribus publicis (Von öffentlichen Plätzen und Wegen.)Dig. 43,8Ne quid in loco publico vel itinere fiat (Dass an einem öffentlichen Platze oder Wege Etwas nicht geschehe.)Dig. 43,9De loco publico fruendo (Von dem Genuss eines öffentlichen Platzes.)Dig. 43,10De via publica et si quid in ea factum esse dicatur (Von öffentlichen Strassen und wenn etwas in demselben errichtet werden sein soll.)Dig. 43,11De via publica et itinere publico reficiendo (Von der Ausbesserung öffentlicher Strassen und Wege.)Dig. 43,12De fluminibus. ne quid in flumine publico ripave eius fiat, quo peius navigetur (Von den Flüssen, dass Etwas in einem öffentlichen Flusse oder an dessen Ufer nicht geschehe, wodurch die Schifffahrt beeinträchtigt wird.)Dig. 43,13Ne quid in flumine publico fiat, quo aliter aqua fluat, atque uti priore aestate fluxit (Dass in einem öffentlichen Fluss Etwas nicht geschehe, wodurch der Wasserfluss gegen den im vorhergehenden Sommer geändert wird.)Dig. 43,14Ut in flumine publico navigare liceat (Dass die Schifffahrt an einem öffentlichen Flusse gestattet sei.)Dig. 43,15De ripa munienda (Von der Befestigung des Ufers.)Dig. 43,16De vi et de vi armata (Von der Gewalt und der Gewalt mit Waffen.)Dig. 43,17Uti possidetis (Wie ihr besitzet.)Dig. 43,18De superficiebus (Von Erbpachtungen.)Dig. 43,19De itinere actuque privato (Von Privatwegen.)Dig. 43,20De aqua cottidiana et aestiva (Vom täglichen Wasser und dem Sommerwasser.)Dig. 43,21De rivis (Von den Kanälen.)Dig. 43,22De fonte (Von den Quellen.)Dig. 43,23De cloacis (Von den Kloaken.)Dig. 43,24Quod vi aut clam (Was gewaltsam oder heimlich.)Dig. 43,25De remissionibus (Von den Remissionen.)Dig. 43,26De precario (Vom bittweisen [Besitzverhältniss].)Dig. 43,27De arboribus caedendis (Vom Baumfällen.)Dig. 43,28De glande legenda (Vom Auflesen der Eicheln.)Dig. 43,29De homine libero exhibendo (Von der Auslieferung freier Menschen.)Dig. 43,30De liberis exhibendis, item ducendis (Von der Auslieferung der Kinder und deren Abführung.)Dig. 43,31Utrubi (Vom (Interdicte) Wo immer.)Dig. 43,32De migrando (Vom Ausziehen lassen.)Dig. 43,33De Salviano interdicto (Vom Salvianischen Interdict.)
Dig. 12,6,34Idem li­bro qua­dra­gen­si­mo di­ges­to­rum. Is cui he­redi­tas to­ta per fi­dei­com­mis­sum re­lic­ta est et prae­ter­ea fun­dus, si de­cem de­dis­set he­redi, et he­res su­spec­tam he­redi­ta­tem di­xe­rit et eam ex Tre­bel­lia­no re­sti­tue­rit, cau­sam dan­dae pe­cu­niae non ha­bet, et id­eo quod eo no­mi­ne qua­si im­plen­dae con­di­cio­nis gra­tia de­de­rit, con­dic­tio­ne re­pe­tet.

Idem lib. XL. Digest. Derjenige, welchem eine ganze Erbschaft durch ein Fideicommiss hinterlassen worden ist, und überdies, wenn er dem Erben Zehn gegeben hätte, ein Grundstück hat, [wenn] der Erbe sowohl gesagt, dass die Erbschaft verdächtig sei, als auch sie in Folge des Trebellianischen [Senatsschlusses] zurückerstattet haben sollte, keinen Grund zum Geben des Geldes; und darum wird er, was er deswegen, gleichsam um der Erfüllung der Bedingung willen, gegeben haben sollte, durch die Condiction zurückfordern.

Dig. 35,2,86Idem li­bro qua­dra­ge­si­mo di­ges­to­rum. Ti­tia tes­ta­men­to suo Ti­tium fra­trem suum ex par­te ter­tia he­redem in­sti­tuit fi­dei­que eius com­mi­sit, ut he­redi­ta­tem re­ten­ta quar­ta par­te Se­cun­dae et Pro­cu­lae re­sti­tuat: ea­dem fra­tri quae­dam prae­dia prae­le­ga­vit: quae­ro, an Ti­tius ea quae prae­le­ga­ta sunt et­iam pro ea par­te he­redi­ta­tis, quam ro­ga­tus est11Die Großausgabe fügt ut re­sti­tue­ret ein., re­sti­tue­re an in­te­gra re­ti­ne­re de­beat. re­spon­di Ti­tium le­ga­ta in­te­gra re­ti­ne­re de­be­re, sed in par­tem quar­tam im­pu­ta­ri opor­te­re duo­de­ci­mam par­tem prae­dio­rum. sed si non es­set ad­iec­tum, ut pars quar­ta de­du­ce­re­tur, to­tum trien­tem prae­dio­rum le­gi Fal­ci­diae im­pu­ta­ri opor­te­re, quon­iam con­tra sen­ten­tiam ma­tris fa­mi­liae lex Fal­ci­dia in­du­ce­re­tur.

Übersetzung nicht erfasst.

Dig. 36,1,28Iu­lia­nus li­bro qua­dra­gen­si­mo di­ges­to­rum. Ita ta­men, ut hi qui­bus re­sti­tue­tur he­redi­tas ac­to­rem eli­gant et ad agen­dum et ad ex­ci­pien­das ac­tio­nes. 1Si ser­vum he­redi­ta­rium he­res, qui co­ac­tus ad­ie­rit, ius­sis­set ad­ire he­redi­ta­tem ab alio ei­dem ser­vo re­lic­tam et tunc he­redi­ta­tem, quam su­spec­tam si­bi es­se di­xe­rat, re­sti­tue­rit, an et­iam eam he­redi­ta­tem, quae per ser­vum ad­quisi­ta es­set, re­sti­tue­re de­be­ret, quae­si­tum est. di­xi non ma­gis hanc he­redi­ta­tem in re­sti­tu­tio­nem venire, quam quod ser­vus he­redi­ta­rius post ad­itam he­redi­ta­tem sti­pu­la­tus fuis­set aut per tra­di­tio­nem ac­ce­pis­set aut fruc­tus, qui ex re­bus he­redi­ta­riis per­cep­ti fuis­sent, uti­que si nul­la mo­ra fi­dei­com­mis­so fac­ta fuis­set. sed si quid an­te ad­itam he­redi­ta­tem ser­vus sti­pu­la­tus fuis­set aut per tra­di­tio­nem ac­ce­pis­set, id re­sti­tui de­be­bit, sic­ut fruc­tus an­te ad­itam he­redi­ta­tem in re­sti­tu­tio­nem ve­nient. 2Qui su­spec­tam si­bi he­redi­ta­tem di­cit, nul­lum com­mo­dum ex tes­ta­men­to con­se­que­tur, quod ha­bi­tu­rus non es­set, si he­res in­sti­tu­tus non fuis­set aut non ad­is­set. et id­eo si pu­pil­lo sub­sti­tu­tus fue­rit ita­que: ‘quis­quis mi­hi he­res erit, idem fi­lio meo he­res es­to’, he­redi­ta­tem, quae ex sub­sti­tu­tio­ne ad eum per­ve­ne­rit, re­sti­tue­re co­gen­dus erit. si ve­ro de­trac­to hoc ar­ti­cu­lo ‘quis­quis mi­hi he­res erit’ sub­sti­tu­tus ita fue­rit: ‘Ti­tius fi­lio meo he­res es­to’, tum, si so­lus pa­tri he­res ex­ti­te­rit, ni­hi­lo mi­nus co­gen­dus erit he­redi­ta­tem pu­pil­li re­sti­tue­re, si ve­ro co­he­redem ha­bue­rit, re­ti­ne­bit pu­pil­li he­redi­ta­tem, quia po­tuit co­he­rede ad­eun­te, quam­vis ip­se pa­tris omi­sis­set he­redi­ta­tem, ex sub­sti­tu­tio­ne ad­ire. 3Si pa­ter fi­lium, quem in po­tes­ta­te ha­be­bat, he­redem scrip­se­rit et ab eo pe­tie­rit, ut he­redi­ta­tem Sem­pro­nio re­sti­tue­ret, is­que su­spec­tam si­bi es­se di­cet, pot­erit ex Tre­bel­lia­no se­na­tus con­sul­to he­redi­tas re­sti­tui. qua­re et si non in­mis­cue­rit se he­redi­ta­ti, ni­hi­lo mi­nus ac­tio­nes, quae ei et in eum com­pe­te­bant, ad Sem­pro­nium trans­fe­ren­tur. 4A pa­tre he­res scrip­tus et ex­he­redato fi­lio sub­sti­tu­tus si ro­ga­tus fue­rit he­redi­ta­tem, quae ad eum ex sub­sti­tu­tio­ne per­ve­ne­rit, Ti­tio re­sti­tue­re, co­gen­dus non est vi­vo pu­pil­lo pa­tris he­redi­ta­tem ad­ire, pri­mum quia sub con­di­cio­ne fi­dei­com­mis­sum da­tum est, de­in­de quia non pro­be de he­redi­ta­te vi­ven­tis pue­ri aget: mor­tuo au­tem pu­pil­lo com­pel­li de­bet he­redi­ta­tem pa­tris ad­ire. 5Quod si duo he­redes a pa­tre in­sti­tu­ti fue­rint et utrius­que fi­dei com­mis­sum sit, ut ex­he­reda­ti fi­lii he­redi­ta­tem re­sti­tue­rent, sa­tis erit vel unum co­gi ad­ire: hoc enim fac­to et­iam is, qui pa­tris he­redi­ta­tem non ad­it, fi­lii he­redi­ta­tem ad­ire et re­sti­tue­re co­ge­tur. 6Quo­tiens fi­lius em­an­ci­pa­tus bo­no­rum pos­ses­sio­nem con­tra ta­bu­las ac­ci­pit, nul­la ra­tio est com­pel­len­di he­redis ad re­sti­tuen­dam he­redi­ta­tem et sic­ut ne­que le­ga­ta ne­que fi­dei­com­mis­sa ce­te­ra prae­sta­re co­gi­tur, ita ne ad re­sti­tu­tio­nem qui­dem he­redi­ta­tis com­pel­li de­bet. Marcellus: pla­ne non est com­pel­len­dus ad­ire, si iam fi­lius bo­no­rum pos­ses­sio­nem, ne in­ter­ci­dat fi­dei­com­mis­sum mor­tuo he­rede in­sti­tu­to et omis­sa a fi­lio bo­no­rum pos­ses­sio­ne. 7Qui ex Tre­bel­lia­no se­na­tus con­sul­to he­redi­ta­tem re­sti­tuit, si­ve pe­tat a de­bi­to­ri­bus he­redi­ta­riis si­ve ab eo pe­ta­tur, ex­cep­tio­ne re­sti­tu­tae he­redi­ta­tis ad­iu­va­ri vel sum­mo­ve­ri pot­est. ac­tio­nes au­tem fi­dei­com­mis­sa­rio com­pe­tunt, quas ha­buit he­res eo tem­po­re, quo fi­dei­com­mis­sum re­sti­tue­bat. Marcellus: sed eas quo­que ac­tio­nes, quae sub con­di­cio­ne erant et qua­rum dies eo tem­po­re non ces­se­rat, fi­dei­com­mis­sa­rio com­pe­te­re pla­cet. sed an­te­quam re­sti­tue­re­tur he­redi­tas, ex­cep­tio­ne ali­qua he­res ad­iu­van­dus non est: cum hoc mi­nus ex cau­sa fi­dei­com­mis­si sit re­sti­tu­tu­rus. 8Tre­bel­lia­num se­na­tus con­sul­tum lo­cum ha­bet, quo­tiens quis suam he­redi­ta­tem vel to­tam vel pro par­te fi­dei he­redis com­mit­tit. 9Qua­re si Mae­vius te he­redem in­sti­tue­rit et ro­ga­ve­rit, ut he­redi­ta­tem Ti­tii re­sti­tuas, a quo es­ses he­res in­sti­tu­tus, et tu he­redi­ta­tem Mae­vii ad­ie­ris, per­in­de a te fi­dei­com­mis­sum pe­te­tur, ac si fun­dum, qui ti­bi a Ti­tio le­ga­tus es­set, re­sti­tue­re ro­ga­tus fuis­ses: id­eo­que et si su­spec­tam Mae­vii he­redi­ta­tem di­xe­ris, co­gi te non opor­tet eam ad­ire. 10Quod si Mae­vius te ro­ga­ve­rit et suam he­redi­ta­tem et Ti­tia­nam re­sti­tue­re tu­que spon­te ad­ie­ris he­redi­ta­tem, ute­ris le­gis Fal­ci­diae com­mo­do et par­tem quar­tam Mae­via­nae he­redi­ta­tis re­ti­ne­bis, di­mi­diam et quar­tam ex fi­dei­com­mis­so re­sti­tues, nec in­ter­erit, ei­dem utram­que he­redi­ta­tem an alii Mae­via­nam, alii Ti­tia­nam ro­ga­tus fue­ris re­sti­tue­re. sed si su­spec­tam Mae­via­nam he­redi­ta­tem di­xe­ris, co­ge­ris eam ad­ire et re­sti­tue­re ei, cui ro­ga­tus fue­ris: is au­tem, cui Ti­tia­nam he­redi­ta­tem re­sti­tue­re ro­ga­tus fue­ris, non pot­erit te com­pel­le­re ad ad­eun­dum. 11Si ex Tre­bel­lia­no he­redi­ta­tem re­sti­tuit he­res et fruc­tus prae­dio­rum re­ti­net vel ip­sa prae­dia, si­ve et­iam de­bi­tor eius qui tes­ta­men­tum fe­cit fue­rit, ne­ces­sa­rium est ac­tio­nem ad­ver­sus eum fi­dei­com­mis­sa­rio da­ri. Marcellus: hoc idem ne­ces­sa­rio fa­cien­dum est, cum par­te he­redi­ta­tis re­sti­tu­ta fa­mi­liae er­cis­cun­dae iu­di­cium in­ter eum qui re­sti­tuit he­redi­ta­tem et qui re­ce­pe­rit ac­ci­pie­tur. 12Qui ro­ga­tus est em­an­ci­pa­to fi­lio re­sti­tue­re he­redi­ta­tem, co­gi de­bet ad­ire et re­sti­tue­re, quam­vis fi­lius con­tra ta­bu­las bo­no­rum pos­ses­sio­nem ac­ci­pe­re pos­sit. 13Si pa­tro­nus ex par­te de­bi­ta he­res in­sti­tu­tus et ro­ga­tus re­sti­tue­re he­redi­ta­tem su­spec­tam si­bi es­se di­cat, pu­to rec­tius fac­tu­rum prae­to­rem, si co­ege­rit eum ad­ire he­redi­ta­tem et re­sti­tue­re, quam­vis pos­sit mu­ta­ta vo­lun­ta­te eam par­tem he­redi­ta­tis re­ti­ne­re. 14Si prae­cep­tis qui­bus­dam re­bus he­res ro­ga­tus sit re­sti­tue­re he­redi­ta­tem et co­ac­tus eam ad­ie­rit, an prae­ci­pe­re de­beat? re­spon­di eum, qui ius­su prae­to­ris ad­it he­redi­ta­tem, om­ni com­mo­do pro­hi­be­ri de­be­re. 15Sed si ei­dem le­ga­tum es­set sub hac con­di­cio­ne ‘si he­res non es­set’ et su­spec­tam si­bi he­redi­ta­tem di­cat, non ali­ter co­gen­dus est ad­ire, quam ut le­ga­ta, quae sub con­di­cio­ne ‘si he­res non es­set’ da­ta erant, re­sti­tuan­tur, non qui­dem a co­he­redi­bus, ne one­ren­tur, sed ab eo cui re­sti­tu­ta fue­rit he­redi­tas. nam sic­ut ex­plen­dae fi­dei gra­tia co­gen­dus est ad­ire he­redi­ta­tem, ita ob id ip­sum dam­no ad­fi­ci non de­be­bit. 16He­res ex as­se erat in­sti­tu­ta con­so­bri­na mea et eius fi­dei com­mis­sum, ut par­tem di­mi­diam he­redi­ta­tis sta­tim Pu­blio Mae­vio re­sti­tue­ret, al­te­ram par­tem, cum ip­sa mo­re­re­tur, ei­dem Pu­blio Mae­vio: prae­ter­ea alia aliis le­ga­ta da­ta sunt. Mae­vius par­tem di­mi­diam he­redi­ta­tis sta­tim per­ce­pit et ca­vit, quod am­plius quam per le­gem Fal­ci­diam li­ce­ret ce­pis­set, red­di­tu iri: sed et ce­te­ri le­ga­ta so­li­da ac­ce­pe­rant et si­mi­li­ter de re­sti­tuen­do quod am­plius per­ce­pis­sent ca­ve­runt. mor­tua con­so­bri­na mea Pu­blius Mae­vius de­si­de­rat si­bi al­te­ram par­tem he­redi­ta­tis cum fruc­ti­bus re­sti­tui. quae­ro ita­que, quan­tum ei re­sti­tue­re de­beam? utrum quod su­pra qua­dran­tem bo­no­rum pe­nes con­so­bri­nam meam re­man­se­rat nec am­plius quic­quam? an et ab aliis, qui­bus le­ga­ta so­lu­ta sunt, re­pe­te­re quid de­beam et quan­tum? item quae­ro, si quod ab his ex sti­pu­la­tio­ne per­ce­pe­ro et quod apud con­so­bri­nam meam su­pra qua­dran­tem re­man­se­rat, non ef­fi­ciet par­tem di­mi­diam he­redi­ta­tis, an ex in­cre­men­to et fruc­ti­bus eius sum­mae, quae su­pra qua­dran­tem bo­no­rum pe­nes con­so­bri­nam meam re­man­sit, sup­ple­re ei de­beam, dum­ta­xat ne par­tem di­mi­diam he­redi­ta­tis quan­ti­tas quae re­sti­tue­re­tur ex­ce­dat? an ve­ro, sic­ut Pu­blius Mae­vius de­si­de­rat, quid­quid se­po­si­to qua­dran­te bo­no­rum eius­que qua­dran­tis fruc­ti­bus per­cep­tum est re­sti­tui ei de­bet? re­spon­di, quod su­pra qua­dran­tem pe­nes con­so­bri­nam tuam re­man­sit, si ad­iec­tis fruc­ti­bus quan­ti­ta­tem par­tis di­mi­diae he­redi­ta­tis, quae mor­tis tem­po­re fuit, non mi­nuet, to­tum Pu­blio Mae­vio re­sti­tuen­dum: nec ex sti­pu­la­tio­ne ab his, qui­bus le­ga­ta so­lu­ta sunt, re­pe­ti quic­quam pot­est. si ve­ro fruc­tus quan­ti­ta­tem par­tis di­mi­diae ex­ube­rant, qua­dran­ti tuo et fruc­ti­bus eius ac­ce­det. si ve­ro fruc­tus eius par­tis, quae su­pra qua­dran­tem apud con­so­bri­nam tuam re­man­se­rat, non im­plent quan­ti­ta­tem par­tis di­mi­diae bo­no­rum, ex sti­pu­la­tio­ne agi pot­erit. in sum­ma ra­tio ita po­nen­da est, ut tu om­ni mo­do qua­dran­tem et fruc­tus eius, prae­ter­ea, si eius quod qua­dran­tem ex­ce­dit fruc­tus in tan­tum ex­cre­ve­rit, ut quan­ti­ta­tem par­tis di­mi­diae bo­no­rum ex­ce­dat, et­iam id quod ex­ces­se­rit re­ti­neas. 17Qui suos ser­vos ro­ga­tus est ma­nu­mit­te­re et his­dem he­redi­ta­tem re­sti­tue­re, de­trac­to pre­tio ser­vo­rum he­redi­ta­tem re­sti­tue­re de­be­bit.

Übersetzung nicht erfasst.