Corpus iurisprudentiae Romanae

Repertorium zu den Quellen des römischen Rechts

Digesta Iustiniani Augusti

Recognovit Mommsen (1870) et retractavit Krüger (1928)
Deutsche Übersetzung von Otto/Schilling/Sintenis (1830–1833)
Pap.adult.
De adulteriis lib.Papiniani De adulteriis libri

De adulteriis libri

cum Notis Marciani
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50

Ex libro singulari

Dig. 22,5,14Idem li­bro sin­gu­la­ri de ad­ul­te­riis. Scio qui­dem trac­ta­tum es­se, an ad tes­ta­men­tum fa­cien­dum ad­hi­be­ri pos­sit ad­ul­te­rii dam­na­tus: et sa­ne ius­te tes­ti­mo­nii of­fi­cio ei in­ter­di­ce­tur. ex­is­ti­mo er­go ne­que iu­re ci­vi­li tes­ta­men­tum va­le­re, ad quod hu­ius­mo­di tes­tis pro­ces­sit, ne­que iu­re prae­to­rio, quod ius ci­vi­le sub­se­qui­tur, ut ne­que he­redi­tas ad­iri ne­que bo­no­rum pos­ses­sio da­ri pos­sit.

Idem lib. sing. de adulter. Ich weiss zwar, dass man darüber verhandelt hat, ob bei einer Testamentserrichtung ein wegen Ehebruchs Verurtheilter [als Zeuge] gebraucht werden könne? Und in der That wird einem solchen die [in Ablegung] eines Zeugnisses [bestehende] Dienstleistung rechtmässiger Weise untersagt werden. Ich glaube also, dass ein Testament, zu welchem ein Zeuge der Art gekommen ist, weder nach bürgerlichem Rechte, noch nach prätorischem Rechte, welches an das bürgerliche Recht sich anschliesst, gelte, so dass [aus einem solchen Testament] weder eine Erbschaft angetreten, noch ein Nachlassbesitz gegeben werden kann.

Dig. 48,5,12Idem li­bro sin­gu­la­ri de ad­ul­te­ris. Mi­les, qui cum ad­ul­te­ro uxo­ris suae pac­tus est, sol­vi sa­cra­men­to de­por­ta­ri­que de­bet. 1Mi­li­tem, qui so­ro­ris fi­liam in con­tu­ber­nio ha­buit, li­cet non in ma­tri­mo­nium, ad­ul­te­rii poe­na te­ne­ri rec­tius di­ce­tur. 2Ea, quae in­ter reas ad­ul­te­rii re­cep­ta es­set, ab­sens de­fen­di non pot­est. 3So­cer cum nu­rum ad­ul­te­rii ac­cu­sa­tu­rum se li­bel­lis prae­si­di da­tis tes­ta­tus fuis­set, ma­luit ac­cu­sa­tio­ne de­sis­te­re et lu­crum ex do­te ma­gis pe­te­re. quae­ri­tur, an hu­ius­mo­di com­men­tum eius ad­mit­ti ex­is­ti­mes. re­spon­dit: tur­pis­si­mo ex­em­plo is, qui nu­rum suam ac­cu­sa­re in­sti­tuis­set, post­ea de­sis­te­re ma­luit con­ten­tus lu­crum ex do­te re­ti­ne­re tam­quam cul­pa mu­lie­ris dir­emp­to ma­tri­mo­nio: qua­re non in­ique re­pel­le­tur, qui com­mo­dum do­tis vin­dic­tae do­mus suae prae­po­ne­re non eru­buit. 4Ad­ul­te­rii reum in­tra quin­que an­nos con­ti­nuos a die cri­mi­nis ad­mis­si de­func­ta quo­que mu­lie­re pos­tu­la­ri pos­se pa­lam est. 5Qui­dam ac­cu­sa­re vo­le­bat ad­ul­te­rii mu­lie­rem et pos­tu­la­bat, ne si­bi com­pu­ta­ren­tur dies, quos in cus­to­diam fe­cis­set: me hoc ad­mit­ten­te ex­sti­tit qui mi­hi con­tra­di­ce­ret. cu­ius opi­nio­nem an tu pro­bes, ro­go ma­tu­rius mi­hi scri­bas. re­spon­dit: opi­nio­nem tuam et ver­ba le­gis et sen­ten­tia ad­iu­vant, cui pla­cuit uti­les dies ac­cu­sa­to­ri com­pu­tan­dos es­se, id est qui­bus po­tuit ac­cu­sa­tio­nis sol­lem­nia im­ple­re. qua­re si­ne du­bio dies, qui­bus quis in cus­to­dia fuit, ex­tra com­pu­ta­tio­nem uti­lium die­rum ex­is­ti­man­ti ti­bi con­sti­tu­tos con­tra­di­ci non de­buit. 6Se­xa­gin­ta dies, qui ma­ri­to ac­cu­san­ti uti­les com­pu­tan­tur, fe­ria­tis quo­que die­bus, si mo­do fa­cul­ta­tem prae­si­dis ad­eun­di ac­cu­sa­tor ha­buit, nu­me­ra­ri cer­tum est, quon­iam de pla­no quo­que li­bel­lus da­ri pot­est. quod pri­vi­le­gium si amis­it, non pro­hi­be­tur in­tra alios quat­tuor men­ses que­rel­lam suam apud iu­di­cem de­fer­re. 7Quae­re­ba­tur, an iu­re ma­ri­ti pos­sit ac­cu­sa­re vir eam fe­mi­nam, quae, cum ei de­spon­sa fuis­set, alii in ma­tri­mo­nium a pa­tre fuis­set tra­di­ta. re­spon­dit: no­vam rem in­sti­tue­re hu­ius­mo­di ac­cu­sa­to­rem ex­is­ti­mo, qui ad­ul­te­rii cri­men ob­ice­re de­si­de­rat prop­ter hoc tan­tum, quod prio­ri si­bi de­spon­sa puel­la a pa­tre in ma­tri­mo­nium alii fue­rit tra­di­ta. 8De­func­to ma­ri­to ad­ul­te­rii rea mu­lier pos­tu­la­tur, 9quae prop­ter im­pu­be­rem fi­lium vult di­la­tio­nem ab ac­cu­sa­to­re im­pe­tra­re: an de­beat au­di­ri? re­spon­di: non vi­de­tur mi­hi con­fu­ge­re ea mu­lier ad ius­tam de­fen­sio­nem, quae ae­ta­tem fi­lii prae­ten­dit ad elu­den­dam le­gi­ti­mam ac­cu­sa­tio­nem: nam non uti­que cri­men ad­ul­te­rii, quod mu­lie­ri ob­ici­tur, in­fan­ti prae­iu­di­cat, cum pos­sit et il­la ad­ul­te­ra es­se et im­pu­bes de­func­tum pa­trem ha­buis­se. 10Vo­len­ti mi­hi ream ad­ul­te­rii pos­tu­la­re eam, quae post com­mis­sum ad­ul­te­rium in eo­dem ma­tri­mo­nio per­se­ve­ra­ve­rit, con­tra­dic­tum est. quae­ro, an ius­te re­spon­sum sit. re­spon­dit: igno­ra­re non de­buis­ti du­ran­te eo ma­tri­mo­nio, in quo ad­ul­te­rium di­ci­tur es­se com­mis­sum, non pos­se mu­lie­rem ream ad­ul­te­rii fie­ri: sed nec ad­ul­te­rum in­ter­im ac­cu­sa­ri pos­se. 11Li­cet ei mu­lier, qui in su­spi­cio­nem ad­ul­te­rii in­ci­dit, nup­sis­se di­ca­tur, non an­te ac­cu­sa­ri pot­erit, quam ad­ul­ter fue­rit con­vic­tus: alio­quin ad hoc vel ma­xi­me vi­ri con­fu­gient vo­len­tes be­ne con­cor­da­tum se­quens ma­tri­mo­nium dir­ime­re, ut di­cant cum ad­ul­te­ro mu­lie­rem nup­tias con­tra­xis­se. 12Mu­lier cum ab­sen­tem vi­rum au­dis­set vi­ta func­tum es­se, alii se iun­xit: mox ma­ri­tus re­ver­sus est. quae­ro, quid ad­ver­sus eam mu­lie­rem sta­tuen­dum sit. re­spon­dit tam iu­ris quam fac­ti quaes­tio­nem mo­ve­ri: nam si lon­go tem­po­re trans­ac­to si­ne ul­lius stu­pri pro­ba­tio­ne fal­sis ru­mo­ri­bus in­duc­ta, qua­si so­lu­ta prio­re vin­cu­lo, le­gi­ti­mis nup­tiis se­cun­dis iunc­ta est, quod ve­ri­si­mi­le est de­cep­tam eam fuis­se ni­hil vin­dic­ta dig­num vi­de­ri pot­est: quod si fic­ta ma­ri­ti mors ar­gu­men­tum fa­cien­dis nup­tiis pro­ba­bi­tur prae­sti­tis­se, cum hoc fac­to pu­di­ci­tia la­bo­re­tur, vin­di­ca­ri de­bet pro ad­mis­si cri­mi­nis qua­li­ta­te. 13Ream ad­ul­te­rii uxo­rem du­xi: eam dam­na­tam mox re­pu­dia­vi. quae­ro, an cau­sam di­sci­dii prae­sti­tis­se vi­deor. re­spon­dit: cum per le­gem Iu­liam hu­ius­mo­di uxo­rem re­ti­ne­re pro­hi­bea­ris, non vi­de­ri cau­sam te di­sci­dii prae­sti­tis­se pa­lam est. qua­re ita ius trac­ta­bi­tur qua­si cul­pa mu­lie­ris fac­to di­vor­tio.

Übersetzung nicht erfasst.

Dig. 48,16,11Idem li­bro sin­gu­la­ri de ad­ul­te­ris. Quae­re­ba­tur, an hi, qui ab ac­cu­sa­tio­ne tem­po­re ex­clu­si es­sent, in se­na­tus con­sul­tum Tur­pil­lia­num in­ci­de­runt. re­spon­dit non opor­te­re du­bi­ta­ri ca­lum­nia non pu­ni­ri eos, qui prae­scrip­tio­ne tem­po­ris ex­clu­si cau­sam ad­ul­te­rii per­fer­re non po­tue­runt.

Übersetzung nicht erfasst.

Ex libro I

Dig. 22,5,13Pa­pi­nia­nus li­bro pri­mo de ad­ul­te­riis. Quae­si­tum scio, an in pu­bli­cis iu­di­ciis ca­lum­niae dam­na­ti tes­ti­mo­nium iu­di­cio pu­bli­co per­hi­be­re pos­sunt. sed ne­que le­ge rem­mia pro­hi­ben­tur et Iu­lia lex de vi et re­pe­ten­da­rum et pe­cu­la­tus eos ho­mi­nes tes­ti­mo­nium di­ce­re non ve­tue­runt. ve­rum­ta­men quod le­gi­bus omis­sum est, non omit­te­tur re­li­gio­ne iu­di­can­tium ad quo­rum of­fi­cium per­ti­net eius quo­que tes­ti­mo­nii fi­dem, quod in­te­grae fron­tis ho­mo di­xe­rit, per­pen­de­re.

Papinian. lib. I. de adulter. Ich weiss, dass man darüber gestritten hat, ob die, welche wegen Chicane in öffentlichen Processen verurtheilt worden sind, in einem öffentlichen Process ein Zeugniss ablegen können? Aber weder werden sie durch das Remmische Gesetz davon abgehalten, noch haben die Julischen Gesetze von der Gewalt, vom Amtsmissbrauch und von der Entwendung öffentlichen Eigenthums verboten, dass solche Menschen ein Zeugniss ablegen dürfen; jedoch wird das, was in den Gesetzen übergangen worden ist, von der Gewissenhaftigkeit der Richter nicht übergangen werden, zu deren Pflicht es gehört, auch die Glaubwürdigkeit eines solchen Zeugnisses, welches ein Mensch von unbescholtenem Rufe abgelegt haben wird, zu untersuchen.

Dig. 23,5,12Pa­pi­nia­nus li­bro pri­mo de ad­ul­te­riis. Et­iam si dir­emp­to ma­tri­mo­nio do­ta­le prae­dium es­se in­tel­le­gi­tur. 1So­ce­ri vo­lun­tas in dis­tra­hen­do do­ta­li prae­dio nul­la est.

Papinian. lib. I. de adult. wenn gleich nach getrennter Ehe das Grundstück als Gegenstand des Heirathsguts angesehen wird. 1Der Wille des Schwiegervaters hat bei dem Verkauf eines zum Heirathsgut gehörigen Grundstücks keine Kraft.

Dig. 24,2,7Pa­pi­nia­nus li­bro pri­mo de ad­ul­te­riis. Si pae­ni­tuit eum, qui li­bel­lum tra­den­dum di­vor­tii de­dit, is­que per igno­ran­tiam mu­ta­tae vo­lun­ta­tis ob­la­tus est, du­ra­re ma­tri­mo­nium di­cen­dum, ni­si pae­ni­ten­tia co­gni­ta is qui ac­ce­pit ip­se vo­luit ma­tri­mo­nium dis­sol­ve­re: tunc enim per eum qui ac­ce­pit sol­vi­tur ma­tri­mo­nium.

Papinian. lib. I. de adult. Wenn es den [Ehegatten] gereut hat, welcher [Jemanden] einen Scheidungsbrief gegeben hat, damit derselbe [dem anderen Ehegatten] übergeben werde, und er aus Unbekanntschaft mit dem geänderten Willen überreicht worden ist, so muss man sagen, dass die Ehe fortdauere, wenn nicht der [Ehegatte], welcher [den Scheidungsbrief] erhalten hat, nachdem ihm die Reue [des anderen] bekannt geworden ist, selbst hat die Ehe auflösen wollen; dann nämlich wird durch den, welcher [den Scheidungsbrief] erhalten hat, die Ehe aufgelöst.

Dig. 46,3,41Pa­pi­nia­nus li­bro pri­mo de ad­ul­te­riis. Reo cri­mi­nis pos­tu­la­to in­ter­im ni­hil pro­hi­bet rec­te pe­cu­niam a de­bi­to­ri­bus sol­vi: alio­quin ple­ri­que in­no­cen­tium ne­ces­sa­rio sump­tu ege­bunt.

Papin. lib. I. de Adulter. Wenn [der Gläubiger] eines Verbrechens angeklagt worden ist, so hindert Nichts, dass ihm das Geld unterdessen von den Schuldnern richtig gezahlt werde, sonst würden die meisten Unschuldigen den nothwendigen Bedarf entbehren.

Dig. 48,2,2Pa­pi­nia­nus li­bro pri­mo de ad­ul­te­riis. Cer­tis ex cau­sis con­ces­sa est mu­lie­ri­bus pu­bli­ca ac­cu­sa­tio, vel­uti si mor­tem ex­equan­tur eo­rum ea­rum­que, in quos ex le­ge tes­ti­mo­nium pu­bli­co­rum in­vi­tae non di­cunt. idem et in le­ge Cor­ne­lia tes­ta­men­ta­ria se­na­tus sta­tuit: sed et de tes­ta­men­to pa­ter­ni li­ber­ti vel ma­ter­ni mu­lie­ri­bus pu­bli­co iu­di­cio di­ce­re per­mis­sum est. 1Pu­pil­lis ex con­si­lio tu­to­rum pa­tris mor­tem, item pu­pil­lae avi sui mor­tem ex­equi con­ces­sum est. le­ge au­tem tes­ta­men­ta­ria nam de pa­tris qui­dem tes­ta­men­to pu­pil­lis age­re di­vus Ves­pa­sia­nus per­mi­sit: sed qua­si non ex­hi­bean­tur ta­bu­lae, per in­ter­dic­tum pos­sunt ex­per­i­ri.

Übersetzung nicht erfasst.

Dig. 48,3,2Pa­pi­nia­nus li­bro pri­mo de ad­ul­te­riis. Si ser­vus ca­pi­ta­li cri­mi­ne pos­tu­le­tur, le­ge pu­bli­co­rum ca­ve­tur, ut sis­ten­dum vel a do­mi­no vel ab ex­te­ro sa­tis­da­to pro­mit­ta­tur: quod si non de­fen­da­tur, in vin­cu­la pu­bli­ca co­ici iu­be­tur, ut ex vin­cu­lis cau­sam di­cat. 1So­let ita­que trac­ta­ri, an post­ea do­mi­no per­mit­ten­dum sit ob­la­ta sa­tis­da­tio­ne ser­vum suum vin­cu­lis li­be­ra­re. du­bi­ta­tio­nem au­get edic­tum Do­mi­ti­a­ni, quo cau­tum est ab­oli­tio­nes ex se­na­tus con­sul­to fac­tas ad hu­ius­mo­di ser­vos non per­ti­ne­re. nam et lex ip­sa pro­hi­bet eum ab­sol­vi, prius­quam de eo iu­di­ce­tur. sed haec in­ter­pre­ta­tio per­du­ra, per­ni­mium se­ve­ra est in eo, cu­ius do­mi­nus ab­sens fuit vel quod per in­opiam il­lo mo­men­to tem­po­ris sa­tis­da­tio­nem im­ple­re non po­tuit: ne­que enim pro in­de­fen­so de­relic­tus rec­te di­ci pot­est, qui do­mi­num prae­sen­tem non ha­buit vel ha­buit pa­ra­tum de­fen­de­re, pau­pe­rem ta­men. quod uti­que fa­ci­lius ad­mit­ti pot­erit, si non post lon­gum tem­po­ris spa­tium hoc de­si­de­re­tur. 2Qui ex­hi­ben­di pos­tu­la­ti sunt prop­ter aliam cau­sam, al­te­rius cri­mi­nis, quod an­te ad­mis­sum est, rei non re­ci­piun­tur ex se­na­tus con­sul­to. quod in pri­va­tis quo­que cau­sis et ho­mi­ni­bus sub fi­de­ius­so­re fac­tis ob­ser­va­tur, ni­si ex hoc tem­po­ra­lis ac­tio in pe­ri­cu­lum ca­dat.

Übersetzung nicht erfasst.

Dig. 48,5,6Pa­pi­nia­nus li­bro pri­mo de ad­ul­te­riis. In­ter li­be­ras tan­tum per­so­nas ad­ul­te­rium stu­prum­ve pas­sas lex Iu­lia lo­cum ha­bet. quod au­tem ad ser­vas per­ti­net, et le­gis Aqui­liae ac­tio fa­ci­le te­ne­bit et in­iu­ria­rum quo­que com­pe­tit nec erit de­ne­gan­da prae­to­ria quo­que ac­tio de ser­vo cor­rup­to: nec prop­ter plu­res ac­tio­nes par­cen­dum erit in hu­ius­mo­di cri­mi­ne reo. 1Lex stu­prum et ad­ul­te­rium pro­mis­cui et καταχρηστικώτερον ap­pel­lat. sed pro­prie ad­ul­te­rium in nup­ta com­mit­ti­tur, prop­ter par­tum ex al­te­ro con­cep­tum com­po­si­to no­mi­ne: stu­prum ve­ro in vir­gi­nem vi­duam­ve com­mit­ti­tur, quod Grae­ci φθορὰν ap­pel­lant. 2Fi­lius fa­mi­liae ma­ri­tus ab eo, qui sui iu­ris est, in ea le­ge non se­pa­ra­tur. di­vus quo­que Ha­d­ria­nus ro­sia­no ge­mi­no re­scrip­sit et in­vi­to pa­tre fi­lium hac le­ge reum fa­ce­re. 3Ma­ri­tus et­si duo reos ex alio cri­mi­ne ha­beat, pot­erit iu­re vi­ri ter­tium ac­cu­sa­re, quon­iam ea cau­sa non ce­dit in nu­me­rum ce­te­ra­rum.

Übersetzung nicht erfasst.

Dig. 48,5,21Pa­pi­nia­nus li­bro pri­mo de ad­ul­te­riis. Pa­tri da­tur ius oc­ci­den­di ad­ul­te­rum cum fi­lia quam in po­tes­ta­te ha­bet: ita­que ne­mo alius ex pa­tri­bus idem iu­re fa­ciet: sed nec fi­lius fa­mi­lias pa­ter:

Übersetzung nicht erfasst.

Dig. 48,5,23Pa­pi­nia­nus li­bro pri­mo de ad­ul­te­ris. Nec in ea le­ge na­tu­ra­lis ab ad­op­ti­vo pa­ter se­pa­ra­tur. 1In ac­cu­sa­tio­nem vi­duae fi­liae non ha­bet pa­ter ius prae­ci­puum. 2Ius oc­ci­den­di pa­tri con­ce­di­tur do­mi suae, li­cet ibi fi­lia non ha­bi­tat, vel in do­mo ge­ne­ri: sed do­mus et pro do­mi­ci­lio ac­ci­pien­da est, ut in le­ge Cor­ne­lia de in­iu­riis. 3Sed qui oc­ci­de­re pot­est ad­ul­te­rum, mul­to ma­gis con­tu­me­lia pot­erit iu­re ad­fi­ce­re. 4Id­eo au­tem pa­tri, non ma­ri­to mu­lie­rem et om­nem ad­ul­te­rum re­mis­sum est oc­ci­de­re, quod ple­rum­que pie­tas pa­ter­ni no­mi­nis con­si­lium pro li­be­ris ca­pit: ce­te­rum ma­ri­ti ca­lor et im­pe­tus fa­ci­le de­cer­nen­tis fuit re­fre­nan­dus.

Übersetzung nicht erfasst.

Ex libro II

Dig. 3,6,9Pa­pi­nia­nus li­bro se­cun­do de ad­ul­te­riis. De ser­vo qui ac­cu­sa­tur, si pos­tu­le­tur, quaes­tio ha­be­tur: quo ab­so­lu­to in du­plum pre­tium ac­cu­sa­tor do­mi­no dam­na­tur: sed et ci­tra pre­tii aes­ti­ma­tio­nem quae­ri­tur de ca­lum­nia eius. se­pa­ra­tum est et­enim ca­lum­niae cri­men a dam­no quod in ser­vo prop­ter quaes­tio­nem do­mi­no da­tum est.

Papin. lib. II. de Adult. Mit einem Sclaven, der angeklagt wird, wird, wenn es verlangt werden sollte, Untersuchung (durch die Folter) angestellt (quaestio habetur); und ist er freigesprochen worden, so wird der Ankläger dem Herrn zur [Leistung] des doppelten Werthes verurtheilt. Aber auch abgesehen von (citra) der Schätzung des Werthes wird wegen der Chicane desselben Untersuchung angestellt. Denn es ist das Verbrechen der Chicane von dem Schaden getrennt, der in dem Sclaven wegen der Untersuchung (durch die Folter) dem Herrn zugefügt worden ist.

Dig. 24,2,8Idem li­bro se­cun­do de ad­ul­te­riis. Di­vus Ha­d­ria­nus eum, qui alie­nam uxo­rem ex iti­ne­re do­mum suam du­xis­set et in­de ma­ri­to eius re­pu­dium mis­sis­set, in tri­en­nium rele­ga­vit.

Idem lib. II. de adult. Der höchstselige Hadrianus hat Einen, der eine fremde Ehefrau von der Strasse in sein Haus geführt, und von da aus eine Kündigung an ihren Ehemann hatte ergehen lassen, auf drei Jahre relegirt.

Dig. 48,5,9Idem li­bro se­cun­do de ad­ul­te­ris. Qui do­mum suam, ut stu­prum ad­ul­te­rium­ve cum alie­na ma­tre fa­mi­lias vel cum mas­cu­lo fie­ret, sciens prae­bue­rit vel quaes­tum ex ad­ul­te­rio uxo­ris suae fe­ce­rit: cu­ius­cum­que sit con­di­cio­nis, qua­si ad­ul­ter pu­ni­tur. 1Ap­pel­la­tio­ne do­mus ha­bi­ta­tio­nem quo­que sig­ni­fi­ca­ri pa­lam est.

Übersetzung nicht erfasst.

Dig. 48,5,11Pa­pi­nia­nus li­bro se­cun­do de ad­ul­te­riis. Ma­ter au­tem fa­mi­lias sig­ni­fi­ca­tur non tan­tum nup­ta, sed et­iam vi­dua. 1Mu­lie­res quo­que hoc ca­pi­te le­gis, quod do­mum prae­bue­runt vel pro com­per­to stu­pro ali­quid ac­ce­pe­runt, te­nen­tur. 2Mu­lier, quae evi­tan­dae poe­nae ad­ul­te­rii gra­tia le­no­ci­nium fe­ce­rit aut ope­ras suas in scae­nam lo­ca­vit, ad­ul­te­rii ac­cu­sa­ri dam­na­ri­que ex se­na­tus con­sul­to pot­est.

Übersetzung nicht erfasst.

Dig. 48,16,8Pa­pi­nia­nus li­bro se­cun­do de ad­ul­te­riis. Ab­oli­tio aut pu­bli­ce fit ob diem in­sig­nem aut pu­bli­cam gra­tu­la­tio­nem

Übersetzung nicht erfasst.

Dig. 48,16,10Pa­pi­nia­nus li­bro se­cun­do de ad­ul­te­riis. aut pri­va­tim ac­to­re pos­tu­lan­te. ter­tio ge­ne­re fit ex le­ge ab­oli­tio ac­cu­sa­to­re mor­tuo vel ex ius­ta cau­sa im­pe­di­to, quo mi­nus ac­cu­sa­re pos­sit. 1Ab­oli­tio­ne au­tem pu­bli­ce fac­ta non re­trac­ta­bi­tur in iu­di­cio re­pe­ten­do de ma­ri­ti iu­re. 2Tri­gin­ta dies re­pe­ten­di rei di­vus Tra­ia­nus uti­les es­se in­ter­pre­ta­tus est, ex die sci­li­cet, quo fe­riae fi­ni­tae sunt. et se­na­tus cen­suit eas dies ce­de­re, qui­bus quis­que reum suum re­pe­te­re pos­sit. hoc au­tem re­pe­ten­di rei tem­pus non ali­ter ce­dit, quam si ac­cu­sa­tor quo­que po­tuit ad­ire.

Übersetzung nicht erfasst.

Dig. 48,18,6Pa­pi­nia­nus li­bro se­cun­do de ad­ul­te­riis. Pa­tre vel ma­ri­to de ad­ul­te­rio agen­te et pos­tu­lan­ti­bus de ser­vis rei ut quaes­tio ha­bea­tur, si ve­re cau­sa per­ora­ta tes­ti­bus pro­la­tis ab­so­lu­tio se­cu­ta fue­rit, man­ci­pio­rum, quae mor­tua sunt, aes­ti­ma­tio ha­be­tur: se­cu­ta ve­ro dam­na­tio­ne quae su­per­sunt pu­bli­can­tur. 1Cum de fal­so tes­ta­men­to quae­ri­tur, he­redi­ta­rii ser­vi pos­sunt tor­que­ri.

Übersetzung nicht erfasst.

Dig. 48,20,4Pa­pi­nia­nus li­bro se­cun­do de ad­ul­te­ris. et om­nes om­ni­no ma­ri­tus sal­vas ac­tio­nes con­tra fis­cum ha­bet.

Übersetzung nicht erfasst.