De publicis iudiciis libri
Ex libro I
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
Dig. 1,18,15Marcianus libro primo de iudiciis publicis. Illud observandum est, ne qui provinciam regit fines eius excedat nisi voti solvendi causa, dum tamen abnoctare ei non liceat.
Marcian. lib. I. de Jud. Publ. Es ist zu beachten, dass Niemand, wer eine Provinz regiert, deren Grenzen überschreiten darf, ausser um ein Gelübde zu lösen; nur darf er nicht über Nacht ausbleiben.
Dig. 1,22,2Marcianus libro primo de iudiciis publicis. Liberti adsidere possunt. infames autem licet non prohibeantur legibus adsidere, attamen arbitror, ut aliquo quoque decreto principali refertur constitutum, non posse officio adsessoris fungi.
Marcian. lib. I. de Jud. publ. Freigelassene können Beisitzer sein. Infamirte Personen aber können, wiewohl ihnen nach den Gesetzen das Beisitzeramt nicht verwehrt ist, dennoch, wie ich glaube, und auch in einem kaiserlichen Decret als verordnet angeführt wird, das Amt eines Gerichtsbeisitzers nicht bekleiden.
Dig. 48,1,9Marcianus libro primo de iudiciis publicis. Sciendum est, si in capitali causa suum servum reum crimine factum quis non defenderit, non eum pro derelicto haberi, et ideo, si absolutus fuerit, non liberum fieri, sed manere domini.
Übersetzung nicht erfasst.
Dig. 48,2,13Marcianus libro primo de publicis iudiciis. Mulierem propter publicam utilitatem ad annonam pertinentem audiri a praefecto annonae deferentem divus Severus et Antoninus rescripserunt. famosi quoque accusantes sine ulla dubitatione admittuntur. milites quoque, qui causas alienas deferre non possunt, qui pro pace excubant, vel magis ad hanc accusationem admittendi sunt. servi quoque deferentes audiuntur.
Übersetzung nicht erfasst.
Dig. 48,5,29Marcianus libro primo de iudiciis publicis. Quod ex his causis debetur, per condictionem, quae ex lege descendit, petitur.
Übersetzung nicht erfasst.
Dig. 48,5,34Marcianus libro primo de publicis iudiciis. Si quis adulterium a servo suo commissum dicat in eam, quam uxorem habuit, divus Pius rescripsit accusare potius mulierem eum debere, quam in praeiudicium eius servum suum torquere. 1Si quis adulterum non dimiserit, sed retinuerit, forsan filium in noverca vel etiam libertum vel servum in uxore, ex sententia legis tenetur, quamvis verbis non continetur. quae autem retinetur, punitur. sed si dimissam reduxerit, verbis non tenetur: sed tamen dicendum est, ut teneatur, ne fraus fiat. 2Si uxor ex adulterio viri praemium acceperit, lege Iulia quasi adultera tenetur.
Übersetzung nicht erfasst.
Dig. 48,9,4Idem libro primo de publicis iudiciis. cum pater et mater sponsi sponsae socerorum, ut liberorum sponsi generorum appellatione continentur.
Übersetzung nicht erfasst.
Dig. 48,10,11Marcianus libro primo de iudiciis publicis. Si pater filio suo militi, quem habet in potestate, testamento commilitonis filii aliquid adscripserit, quem conmilitonem in militia novit: quia patri non adquiritur, extra poenam est. et cum matri filius adscripserat, divi fratres rescripserunt, cum iussu testatoris hoc scripsit, impunitum eum esse matremque capere posse.
Übersetzung nicht erfasst.
Dig. 48,13,12Marcianus libro primo iudiciorum publicorum. Hac lege tenetur, qui in tabulis publicis minorem pecuniam, quam quid venierit aut locaverit, scripserit aliudve quid simile commiserit. 1Divus Severus et Antoninus quendam clarissimum iuvenem, cum inventus esset arculam in templum ponere ibique hominem includere, qui post clusum templum de arca exiret et de templo multa subtraheret et se in arculam iterum referret, convictum in insulam deportaverunt.
Übersetzung nicht erfasst.
Dig. 48,15,3Marcianus libro primo iudiciorum publicorum. Legis Fabiae crimine suppressi mancipii bona fide possessor non tenetur, id est qui ignorabat servum alienum, et qui voluntate domini putabat id eum agere. et ita de bona fide possessore ipsa lex scripta est: nam adicitur ‘si sciens dolo malo hoc fecerit’: et saepissime a principibus Severo et Antonino constitutum est, ne bonae fidei possessores hac lege teneantur. 1Illud non est omittendum, quod exemplo legis Aquiliae, si is, propter quem quis in Fabiam commisit, decesserit, adhuc accusatio et poena legis Fabiae superest, ut et divus Severus et Antoninus rescripserunt.
Übersetzung nicht erfasst.
Dig. 50,1,8Marcianus libro primo de iudiciis publicis. Non debere cogi decuriones vilius praestare frumentum civibus suis, quam annona exigit, divi fratres rescripserunt, et aliis quoque constitutionibus principalibus id cautum est.
Übersetzung nicht erfasst.
Dig. 50,2,4Marcianus libro primo de iudiciis publicis. Decurio, qui prohibetur conducere quaedam, si iure successerit in conductione, remanet in ea. quod et in omnibus similibus servandum est.
Übersetzung nicht erfasst.
Dig. 50,9,2Marcianus libro primo publicorum. Illa decreta, quae non legitimo numero decurionum coacto facta sunt, non valent.
Übersetzung nicht erfasst.
Dig. 50,16,214Marcianus libro primo publicorum iudiciorum. ‘Munus’ proprie est, quod necessarie obimus lege more imperiove eius, qui iubendi habet potestatem. ‘dona’ autem proprie sunt, quae nulla necessitate iuris officiis et sponte praestantur: quae si non praestentur, nulla repraehensio est et, si praestentur, plerumque laus inest. sed in summa in hoc ventum est, ut non quodcumque munus, id et donum accipiatur, at quod donum fuerit, id munus recte dicatur.
Übersetzung nicht erfasst.